Söyle kim tutar Türk’ü, zinciri kırılınca? Kendi kabına sığmaz sıkılır yüreğimiz. İnsan sınar sabrını sırtından vurulunca Her şehit haberinde yıkılır yüreğimiz.
Vatan sağ olsun diye dalıyorken uykuya İmanın ışığında asla yer yok korkuya Candan aziz bilerek sarıldık bu ülküye İhanet ateşinde yakılır yüreğimiz.
Ölüm gelir ansızın bir nefeslik söz kalır Beden yere düşünce ne ateş ne köz kalır Heyhat nazar mı değer vatanımda göz kalır Hep hüzün çengeline takılır yüreğimiz.
Şehit düşen Mehmed’i kurtarırken ameli Kangrene dönüşüyor zalimin kanlı eli Serhat iklimlerinde esiyor hüzün yeli Kuru bir yaprak gibi dökülür yüreğimiz.
Şafak vakti yiğidin duasıdır silahı Elbet çıkacak bir gün elbet mazlumun ahı Amber kokulu ruhlar kuşatırken ervahı Sökülür ilmek ilmek sökülür yüreğimiz Kuru bir yaprak gibi dökülür yüreğimiz. Rasim YILMAZ 08.06.2017
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ağıt şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ağıt şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.