Bahara dönerken mevsimkentin ıslak adımları ıssız yalnızlığı arşınlarken hezeyanla yıldızları öldürüp seri cinayetini işliyor gece kan revan içinde bırakıp gökyüzünü teslim oluyor günün ak pak ellerine zaman gerekçeli kararını verip sevda kelepçesini takıyor bileğine sürgün ediliyor mistik atmosfer içinde palmiyeler gölgesine turunç gülüşlerde güneş soluğunda sevişiyor doğa öpüyor martılar mavilerin iyotlu dudağını kloş eteklerini savurup dalgalar taze hayaller biriktiriyor kumsala nehirler denize kavuşurken yedi rengi kuşanıyor aşk mevsim demir atıyor bahara... |
geceler...
suçu kanıtlanamamış, faili meçhul yüreklerin katilimidir...
yoksa katil göünümünde, masum ve sessiz bir limanmıdır...
bakış açısında rengini bulan umutların örtüsümüdür?
güzeldi, yazan kalemin yüreği gibi...
saygı ve selam ile....