y o l
günün acısına isim koyuyorlardı...
gözlerimle gördüm, intihar ediyordu gece! ve günün acısına isim koydu adamlar... unutulmayacak çığlıklar kazıdık gökyüzüne ben ve gece... biz lal’in dudaklarından süzülen, biz yar’in dudaklarında sürünen, biz göğün ötesinde deliren, biz... biz demiştik... gözlerimiz... ben ve sen... gözlerimizden ibaretiz... |
ağılı bir anlatım
güzel olmuş,
öylesine büyük ki sevgimiz,
bazen yalnızca iki kelimeden ibaretiz!
çok güzel...