Topraktan
Benim şiirim yaşamaktır
Bu yüzden en güzel şiiri ben yazabilirim Utancım umutlarım ve hüzünlerim Hepsinde bir parça benim Bilmem ne oldugumu Ne oldugumu bilecek yaşta da degilim yaşamım hatıraları nakış ettiğinden beridir Nefes almamı anılarıma borç bilirim Uçurum uçurum korkularımda yok benim Arşın arşın mutlulukları sığdırdım göğsüme İpek gömlegimden beliren aksim o benim Kimsede bilmez bunları Kaç arşın mutluluğu yaşarken ipekligimden çıkmıştır kalbim Ahh gözle görülür bir şeyler sürmeli öne ya Mahareti yok ellerimin Benim ellerim toprakla buluşmuş evvelden Senin sandığın gibi kirlenmedilerde pür pak oldu tenim |