2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1090
Okunma
Her gece rüyalar umarak
Uykuya dalmak
Gecenin koynundan bir yer edinmek
Hüznün o çelimsiz, sarhoş bedenine sarılmak
Benim kara fücurlu toprağıma layık
İşte insan olmak bu demek demek ki
Geçerken hastane etrafındaki çocuk parkından
Uyuşmuz damarlarımız haykırmakta
Yarası ağır can çekişmekte olan çocukluğum
Ayaklarım geçerken usulca güzergahtan
Hıçkırıklara boğulmuş çocuk ruhum
Anladım artık;
Annemin anlattığı gibi değil hayat
Naif bir pembe...
Babamın olduğu gibi değil hayat
Korunaklı taştan bir evde
Kimse beni inandıramaz bu evrende
İyiliğin kötülüğe galib geleceğine
Tüm yol boyunca üstlendigim prensip böyle
Neyse ki ben annemin anlattığı toz pembe
Babamın olduğu dayanıklı bir evde değilim
Üstüne bir orta şekerli kahve, bir bardak su içelim...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz