Bir Bardak Kahve Bir Bardak Su
Her gece rüyalar umarak
Uykuya dalmak Gecenin koynundan bir yer edinmek Hüznün o çelimsiz, sarhoş bedenine sarılmak Benim kara fücurlu toprağıma layık İşte insan olmak bu demek demek ki Geçerken hastane etrafındaki çocuk parkından Uyuşmuz damarlarımız haykırmakta Yarası ağır can çekişmekte olan çocukluğum Ayaklarım geçerken usulca güzergahtan Hıçkırıklara boğulmuş çocuk ruhum Anladım artık; Annemin anlattığı gibi değil hayat Naif bir pembe... Babamın olduğu gibi değil hayat Korunaklı taştan bir evde Kimse beni inandıramaz bu evrende İyiliğin kötülüğe galib geleceğine Tüm yol boyunca üstlendigim prensip böyle Neyse ki ben annemin anlattığı toz pembe Babamın olduğu dayanıklı bir evde değilim Üstüne bir orta şekerli kahve, bir bardak su içelim... |