Hüzün
Ayrılık vakti koca çınar ağacımdan
Sürgün bir yaprağım düşüyor çorak topraklara Kimbilir kimlerin ayakları altında kırılıp Parçalanıyorum... Eşsiz bir hikayeyi anlatır gibi rüzgar Yavaş yavaş kaldırıyor dağılmış parçalarımı Sessizlik hakim oluyor renklerime Bulunamıyorum... İsimsiz sokakları arkadaş ediniyorum kendime Her sokakta bir parçam Her parçamda bin hüzün Dolanıyorum... Sonra birleştiriyor yağan yağmur parçalarımı Bin tane ben; Eski bir ben olamıyorum... |