Dünya Kokan İnsan
Kalabalık herkes,
Telaşa boy vermişlikleri bir çarkın dişlisi arasında öğütülen. Geç kalmışlıklar, Vaktinden önce varmışlıklar. Sevgi hırsızları, Açlığı tavan yapmış kalplerin. Susamışlığına kaşif, Eldekinin kadirsizliği. Metaya rehin diller, Hakkı haykırmaktan aciz. Herkes mi kambur? Herkes mi ezik, yükü altında üç günlük dünyanın? Fe eyne tezhebun? Nereye bu gidiş? İstediğin kadar plan yap! Topal bırakır seni hayat. Ağzı gözü kan içinde bağcının. Kimi kuyusuzluktan, Kimi Yusuf’suzluktan muzdarip. Çoktan başladı Selamsız göçü. Ah o ’Kazan Kazan’ derdi yok mu, Bizi Bizden uzaklaştıran. Eli yıkayan el, yıkamaz olmuş yüzü. Dünya kokan insanlık. Not: Çay ikramdır. |