sen yüreği hançerlenmiş bir sevdasın
bense her rüzgarda seni kucaklayan bir dağ çiçeği

bir uçurumun ucunda seni haykırıyorum
dört bir yanım acı
dört bir yanım kan
dört bir yanım zulüm

bir zulmün içinden çıkıp geliyorum
yıllarım mahkum
yıllarım zindan
yıllarım katran karası soğuk

sonra sen kadar yalnızım
ve sen kadar sevdaya hasret
ve sen kadar susuyorum kendi kendime
içimde baharı yağmalanmış bir çiçek
içimde uçurtması tellere takılı bir çocuk
ve içimde suyu çekilmiş bir deniz

üstüm başım kirli bir yalnızlığın parmak izleri
kaç mutluluğa hasret yaşadım
kaç sensizliği yok saydım
kaç yarayı ellerimle pansuman ettim
nereden nereye sürüklendim
kimde seni aradım
kimde kendimi kaybettim
ve kimim ben

ve onursuzluğuna yenik düştüğümüz bu hayat
ve diline dolanan şu ahmak sevda
ve doğumla yaşamdan beri sen varsın gibi
seni yaşatırken ölümle savaşıyorum
bu bir intihardır sensizliğe
kaç yalnızlığı kurşuna dizdim bedenimde
kaç göz yaşında kurumuş toprakları suladım
ve kaç ayrılığın kanayan yarasıyım bilmiyorum

sonra dünyanın bütün acılarını yüreğimde yaşıyorum
dünyanın bütün karanlık geceleri içimde mesken kurmuş
ve ben sensizliğin karşısında seni düşünüyorum
bu bir intihardır sensizliğe
ve ruhumda, bedenimde sen varsın
yüreğimde sensiz yaşamanın ipini çekiyorum

ibrahim dalkılıç

11 mayıs 2017
22:10 İzmir