Bu şiiri yıllar önce yazmıştım, tebessüm etmek babından. Baktım ki hayatı hep ciddiye alıyorum, farklı olsun bu kez demiştim. Yıllar ne de çabucak geçmiş. 2004 nere, 2017 nere? Yok tabi sevgilim filan. Olmadı da, olmaz da. Kendi derdim yetti de, bir de sevgiliyle filan mı uğraşayım? Hem öyle olmuş olsaydı, tutardı bu beddua ve aradan geçen bunca yıla kadar gözüm kör olurdu...

Şiir yazmayı bunun için seviyorum. Özgür ruhumla ve tabii ki hayal gücümle kalemimi ve yüreğimi konuşturuyorum. Bende yazılmayan senaryo çok. Yönetmen, oyuncu, senarist olmak kolay mı sanıyorsunuz? Tebessüm etmek güzeldir. Herkese de yakışmaz. Sırıtmakla tebessümü karıştırmamak gerekir. Tebessüm etti mi insan, gözlerinin de içi gülmeli. Konu nerelerden nerelere geldi. Gelir tabi. Tebessüm hem sonra öğretilecek bir şey de değil. Neyse, şiirin hikayesi bitmeyecek bu gidişle. Nokta diyeyim, konu burada kapansın.

Geçen hafta iki satır mektup yazmıştım,
Almışsın,
Satırlarıma “ iki gözüm” ile başlamıştım,
Cevabın tez geldi,
“Gözün kör olsun! “ yazmışsın,
“Güneşim, ayım” da demiştim,
Gerisini okumamışsın,
Duyanlar anlattı,
Çok kızmışsın...

Oysa ben, sendeki “ay”ı kastetmiştim,
Yüzündeki parıltıyı betimlemek için...
Sen sevme,
Ben gönül özürlü bir aptal aşık....
Sana ne dememi beklerdin?
Söyle onu diyeyim,
Bana da “deli” diyorlar,
Hiç sesim çıkıyor mu?
Hem bedduan da tuttu,
Aşkından iki gözüm kör oldu...

Vecdi Murat Soydan
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
01/05/2004, Beylikova-ESKİŞEHİR