YEL DEĞİRMENLERİ


Yel değirmenlerinin duruşu gibiydi hayat,
Mağrur gururlu
Dimdik duruyordu.
Rüzgarın şiddetine göre dönse de...



İnsanların bakış açıları gibiydi,
Yükseklerdeydi başları eğilmiyordu.
Kimi dümdüz bakıyordu hayata
Yalın tertemiz,
Kimi dönmüştü arkasını hayata...



Kırgınlıkları vardı,
Kırılmışlıkları.
Çok istese de dönemiyordu yüzünü
Kimi yan bakıyordu...



Acabalıkları mı vardı belkide,
Yoksa güvenemiyormuydu.
Yaratılmışlıklar çok mu üzmüştü ne
Rüzgarın yönüne göre dönüyordu...



Şiddetine göre hızına göre
İnsanlar gibiydi yel değirmenleri,
Kendini rüzgarın akışına bırakmıştı,
Dönüyordu durmaksızın dönüyordu...



Konya da bir Semazen gibi,
Eteklerini savuruyordu hayata,
Tek ayak serzenişleri vardı,
Dünya gibi dönüşleri vardı...



Çok yaralar alsa da zamanda
Çok darbeler atlatsada
Sabırla durmaksızın dönüyordu,
Ülkem gibiydi balkide...



Bilinçsiz ruh gibi hayatlar yaşasa da insanlar,
Rüzgarın akışına bırakmıştı kendini
Rüzgara mı emanet etmişti gidişleri
Yoksa zamanını mı bekliyordu dur demenin...


Demet Akyürek.