YALNIZ DEĞİLSİN
yalnızdır insan
gülerken yalnız ağlarken yalnız düşünürken yalnız uzaklardan çok uzaklardan el salladık dosta yıllar öncesinden yalnız kaldık yapayalnız kalabalıklar arasında sen sadece sen gülmelisin çocuk binlerce yıldız sana arkadaş sen güldükçe o dost uzaklarda şimdi ağlayacak ben ayrı dünyalarda ben olmayan ben yolculuklar içinde mekansız ve zamansız giden var bu yerlerden bilinmeyenlere apansız giderken ben sen gülümse çocuk gözlerindeki o renkler ki senin istersen gökyüzüne bir renk ver istersen yeryüzüne bugün yumak yumak ellerine yalnızlıklar düştüğü gün |