gel
çıkagel
sarı bir günde eylülden çalarak dudağında bir türkü unutarak öyle gel bahar yeşili gözlerin yağmurdan daha ıslak üstün başın toprak kokarak mor menekşeleri çoğaltarak şimdi gel uzaklığını soyunarak geceden ayışığı içmiş koynunda çocuk özgürlüğü gel şehrin ışıkları sönsün ben lacivert lacivert sakladım seni okyanuslara gitme diye |
gel demek
bile şiir durmuş
mısralarda.
beğenimle ve saygımla.