SEN ÜZÜLME BANA(BEN HEP ÜZGÜNDÜM)Umutlarımı kırıp Sırları dökülen aynalara küserim bende Küserim ki Gördüğüm hiç bir şey seni hatırlatmasın Uzun yollar yürürüm koşar adım Kimse bulamasın izimi Ta ki sen gel diyene kadar.. Kırarım kalbimi Öyle sevmem ki bir daha Kaderin koltuk değneklerine terk ederim hayatı Ağır aksak sevemez gönlüm kimseyi Öksüzlüğüm gelir sonra aklıma Yetimliğime yüksünürüm Çığlığım uyandırır mı seni? Ta ki sen ses verinceye kadar Yâda kırarım kolumu kanadımı seni düşünen kafamı Meze ederim rakıma hayalini Ülke ülke gezerim senden kaçarken Rio’da karnavala Berlin de bira festivaline Uğrarım Alkol komalarında duyar mı kalbim seni? Sen beni bu esaretten çıkarana kadar Ve de kırarım tüm iyi dilekleri Kötülüğe yelken açarım Miço benim çapa benim Demir atmam hiçbir limana Alabora ederim gerçekleri Fırtına olsan dalga dalga gelsen kurtaramazsın beni Taki kıyına vurana kadar Kırarım tüm yaşanmışlıkları Dizimin dibinde otururum Gündüz çay olur sobanın üstündeki demliğe Demlenirim kısık ateşinde Gece kahvenin telvesine fal olurum Fincanın dibine çöreklenirim kapkara Kapanırım tabağa iz olurum Sen falda belirene kadar Hadi çağır artık beni sensizliğe Yalvartma …. Hayat Üzülme sen Beni düşünme Ben zaten hep üzgündüm |
Kutlarım…
……......................................Saygı ve Selamlar...