Bakkal Mehmet Ali Amca
Rahmetli babamın kadim dostlarından,
Elli yıllık arkadaşı, Benim de en kıymetli amcalarımdan; Bakkal Mehmet Ali amca, İnşallah unutamazsın,bu şiiri okuyunca... İş yerimizin olduğu Denizciler caddesinde, Yıllarca bakkallık yaptı; Şimdiler de doksanlık çınar olsa da, O zamanlar gençti,dinçti... Doğumunu soranlara,1337 der eski hesap, Görmüş geçirmiş,hayat tecrübesi desen, On üzerinden on... Gençlik yıllarında,almanyalara gitmiş. Başından neleeer geçmiş neler, Sabaha kadar anlatsın da dinle... Bakkal dükkanı yıkıldıktan sonra, Bir müddet skoda arabasıyla, Nakliyecilik yaptı. Kendide biraz ayaklarını eğri basardı, Takılırdı esnaflar,skoda bacak diye,hiç kızmazdı... Gençliğinden beri şiir yazar; Ama ne şiirler bir görseniz, Çoğu rahmetli hanımının üstüne... Soranlara’’Ayı’nın üç türküsü var,üçü de, Armut’un üstüneymiş’’, Benimkisi de o hesap işte derdi... Sigara kullanmaz,sadece pipo içerdi... Bir fıkraları vardı, Gülmekten yerlere yatardınız. Kendi başından geçen olaylar, Çoğu fıkrayı solda sıfır bırakırdı... Almanya’dan trenle dönerken,Yugoslavya’da mola vermişler, Az kalsın yanlış trene binip,taa Moskova’ya gidiyormuş. Bunun gibi daha ne macera... Bir gün alkol muayenesi yapan, Bir trafik polisine,bir sarhoş taklidi yaptı, Memur alkolmetreye üfletip, Sıfır alkol çıkınca,kafayı yiyecekti neredeyse... Rahmetli babamla,ayrı bir hukukları vardı... Vatan sevgisi tavan yapmış insanların en başındaydı. Bazen darlanırdı,dardı, Şeker hastalığı ömrünün sonuna kadar yardı... Elinizi bir sıksın,sizi bağırtırdı; Bu nasıl acı kuvvet derdiniz. Tatlı tatlı işletmeleri meşhurdu, Her zaman olmasa da, bazen yerdiniz. Bir tanısaydınız, Bu nasıl bir adam Allah’ım, Nasıl güzel bir insan derdiniz... |