Yokluğunun 7. yılı Zaman aynı Yokluğunun sancısı aynı Bir tek eskiyen bedenim
Çocukluğumun sancısıydı Her Kapadığında gözlerini
Korkardım!
Çoğalırken sessizlik Çöplük martılarının Çığlığı karışırdı Bozkırın ayazına Kentin Bütün kaçakları gelirdi Göz hizama Sararırdı Elim/ayağım
O zaman Kendimce Var edip Düşüme Yılkı atlarını Üzerinde çırılçıplak Süvari olurdum Kendinden kaçan
Dörtnala geçerdim Dut ağaçları arasından Yol, Hiç bitmesin diyerek Rüzgarı delerdi yelelerim Biterdi titremelerim Oysa bilirdim Ölürdü atlar yol yorgunluğundan
Sonra Çabuk eskidi zaman Alıp korkularımı kanatlarının arasına Bilinmeyene gitti düşlerimden yılkı atları Bırakıp beni yaşamın gerçekliğinde
Büyüdüm!
Şimdi dudaklarım mühürlü bir sevdaya Sense Sonsuza dek Kapadın gözlerini Ve Bilmiyorsun Ben artık Hiç Korkmuyorum baba
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Mühür// Babama... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Mühür// Babama... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Ve hayat ikiye ayrılır, ölümden öncesi ve ölümden sonrası.. Ki birer kor bırakarak giderler ardındaki b'izlere.
Bilirim anne ve babasızlığın acısını zira yaktığım ağıtların kokusu hep genzimde ve burnumda. Ne denir ki teselli bile hükmünü yitiriyor bu gibi zamanlarda bilirim.
Kanattın ya derinlerde bir yerleri .Ne diyeyim şair dost. Baba yokluğu hiçbir şeye benzemez. Çatı çökmüştür üstüne yağmur, kar, fırtına ...Dualarımızla erişebiliriz sadece :( Mekanı cennet olsun inşalah babanızın.Selam ve saygılarımla.