KüfeliYorgun düşmüş dizini ovarak usul usul Dedi, sona eriyor dünya denen bu fasıl Ahir ömre gelmişiz anlamadan ah nasıl Soluğu daralınca göğsüne vardı eli Dedi, yolun sonuna gelmişsin he Küfeli! Ölümden korkmuyordu umudu yâre vusul Son deminde yalnızlık koymuştu ona asıl Meşakkat akıyordu alnındaki terinden Anlamak zor değildi hüznünü gözlerinden Yine de esirgedi sitemi sözlerinden Belki çıkıp da gelir sürgün edilen vefa Bir ümitle ufuğa dönüp baktı son defa Kelimeyi Şahadet getirirken derinden Sanki muştu fışkırdı gözlerinin ferinden Bülbül öterken karga neden kenarda siner? Kırlangıçlar tarlada çekirgeyi mi dener? Akrep mi yelkovanı kovaladıkça döner? Bir sonuca varmaya yeter miydi ki lügat Kendi ekseninde mi dönüyor tüm mahlukat? Sorguya başlanırsa cümle cevaplar siner Gün gelir şu dünyanın tüm kandilleri söner Kurulur herkes için vakti vuran bir saat Hayatın anlamını anlamaktı zanaat Heybeye dolan neyse ona nispettir vaad Geçip gitti Küfeli, gidecekler sırada Hiç kimse baki değil baki kalmaz burada Eldekiyle yetinmek elbette ki kanaat İşin özü şudur ki marifet Hakk’a taat 6 Nisan 2017 |
Yüreğinize emeğinize sağlık üstad
Tebrikler saygılar