Bu gün yine,
Bir ihanetin gölgesinde uyandım sabaha.
Sokağın öbür ucunda
karıştı yokluğum yağmura.
Olmayan bir ben aradım
şehrin ıslak kaldırımlarında.
Her gülümseyişimde
Bin ah’ın yorgunluğu durdu köşede.
Ve unutulmuş ayak izlerim
kalmış öylece.
Derin,
İnce,
Ve yalnız...
Her gece dualarımın
baş ucuna koydum kirpiklerimi.
Eğreti gülüşlerimi bağışladım
kaç defa
başka kadınlara.
Onca zaman
yanmayan bir sigaranın
izmaritini söndürdüm dudaklarımda.
Ve topladım bütün acılarımı sol yanıma.
Bir küfür gibi
uzayıp gitti
zaman içinde yalnızlığım.
Oysa ki;
Sonbahar bahane.
En sıcak ikliminde dahi üşüdü ellerim,
Ve yorgun düştü mısralarım
satır sonlarına.
Hatırla hani sen,
Neydi ömür dediğin demiştin ya
bir şiirinde.
Ömrün ömrümdü.
Şimdi yoksun hiç bir şiir de.
Ve yüreğim de...."

Özge Özgen