Çok saygıdeğer, sevgili Gönül Hanım... Mektuplarınızın tamamını büyük bir hayranlıkla ve pek tabii hüzünlü duygularla kaleme almış olduğunuz eşsiz, nefis,emek sarfederek yazdığınız o güzel satırları, ( ben satır diyorum, mısra da olsa, sonuçta şiir gibi mektuplar bunlar )

Siyah önlüğünüzle bakkaldan ekmek almak için içeri girdiğiniz o anı canlandırdım gözümde. Çocukluk yıllarımız, ne güzeldiler. Mavi rengi seviyorsunuz, demek ki siz maviler içinde büyümüşsünüz.Karadenizin bunda etkisi olsa gerek. Erkek çocukları için mavi, kız çocukları için pembe renkli giysiler alınır. Buna mukabil siz maviden geçmemişsiniz. Ne mutlu size. Deniz mavidir, gökyüzü gibi. Pembe hayallerimiz de vardı eskiden. Ama bizler mavi dedik, başka da renk seçmedik kendimize.

Bu çok değerli mektuplarınızı, lütfen bir romana dönüştürün ve tekrar kaleme alın. Sadece mektuplarınızı değil, yazmış olduğunuz şiirlerinizi de okudum. Bu nefis eserlerden bir değil onlarca roman çıkar. Okurken nostaljik bir film izledim sanki. Uzun metrajlı... Sıkılmadan ve büyük bir dikkatle okurken, bu satırların/ mısraların bir gün mutlaka bir filme çekileceğini de hayal ettim. Hayal etmedim sadece, gördüm... Okurken canlı canlı hepsi de gözümün önünden geçtiler..

Gönül Hanım, siz bahar yeli gibi esin şiirlerinizde. Yazmaya devam edin ve sakın bırakmayın şiirlerinizi ve mektuplarınızı.

Sizi, mektuplarınızdan tanıma şerefine eriştiğim için mutluyum. Sanki yıllar öncesinden aynı sokaktaydık ve siz bize komşuydunuz... Az mı yakan top, saklambaç oynadık.. Emekleriniz için çok teşekkür ederim.

Saygılar, sevgiler her daim.

anılara doğru hüzünlü bir yolculuk ve yaşanan anın bir karşılaştırması.
gelde duygulanma emi...
ağlar be insan böylesi anlarda hemde karadenizin hırçınlığında
ne çok özlüyorum karadenizi bilmezsiniz.
kaleminize sağlık