Aşk.!
Sağanak yağmur gibiydi aşk.!
Sırılsıklam ıslatırken bedeni Ne çok bilindik duygular vardı içinde Sevindiren ve kalpte hüsran yaratan Damarlarında çoğalıp iliğinden boşalan Tutsaklaşan vücutta esirleşen Ne kaçmaya yeter gücün, ne de kurtulmak istersin Sımsıkı bağlanırken kördüğümle Sarhoşluğunu yaşarken yüreğin Bağımlılık yapıverir anlamadan Hatta tiryakisi olurcasına Ne kadar canını acıtsa vazgeçemezsin Katlanırken sancısı yüz binlercesine Kasırgalar koparken savrulursun Ufaldıkça kum tanesinden farkın kalmaz Umut ışığı ararken gözlerin Neye uğradığını şaşırıp kalırken Sadece tesellidir avunman için Kızgın lavlara dönüştükçe aşk.! Oysa tatlı melodidir kulağında Fısıldarken sevda sözlerini Kalbi yerinden fırlatırcasına Büyüsü alır götürür derinliğine Çıkmak istemez tadan boğulsa bile Asırlardır uğrunda kaç canlar yandı Sevdalıların çoğu ise hevese kandı Yinede vazgeçmedi aşkın akıbetinden Canına mâl olsada savundu sevdasını Nesrin Önem 27 03. 2017 Tekirdağ |
Kalemin ürünü ve emeğin boşa gitmesin...
.................................................Saygı ve selamlar..