HEPSİ YALAN
Sen gittin ya
Hiç ağlamadım biliyor musun? Şarkıların hepsini susturdum bir gece Avuttum inceden inceye ağlayan kemanı Ama ben hiç ağlamadım. İç ceplerde köstekli saatler taşınan zamanları Ve içinden hafif adımlarla geçen ömürlerin, Uzun ve dar kapı aralıklarında yaşadığı O masum aşkları anlatan filmlerin Sonunu izledim durmadan İzlerken hiç ağlamadım ama. Gözlerimi kapamadan Omuzlarıma sık sık dokundum mesela Gittikçe düşen omuzlarıma dik durmayı öğütledim Bir yürekte gerçekten hiç ısınmamışım anladım Hiç sevilmemiş olmak Bir omuzu nasıl çökertir bilir misin Ben öğrendim Ağlamadan öğrendim. Ya geceler boyu dizlerini karnına çekmeyi Bir yarayı saklar gibi Bir sancıyı dinler gibi Bir cenin gibi Dizlerine sarılmayı bilir misin Ben onu da öğrendim Geceler boyu kanata kanata diz kapaklarımı Dizlerime sarılmayı öğrendim Kanatırken de sarılırken de hiç ağlamadım. Sen gittin ya şimdi Piç edilmiş bir hayat bırakarak ardında Ben ardın sıra bakarken de ağlamadım Duvarlara boş çerçeveler astım senden sonra Yalnızlık çekmedim böylece Hatta gülümsedim duvarlara Balıkları beslemeyi unuttum belki Ama sularını değiştim sık sık Onların gidişi de çok koymadı bana Hatta hiç ağlamadım. Hepsi yalan Sen gittin ya Aslında çok canım yandı Çok yandı canım biliyor musun? Ağlıyorum... Necla Bektaş |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar