seni seviyorum
bu bir intihar girişimidir kalbine
aç kalbini
kalbinde kalbimi asmaya geldim

seni kimsesiz kentlerde aradım yine
seni bulurum umuduyla
belki sarılırız
belki bakışırız
belkide yan yana geçip gideriz

hayat kocaman bir dünya biliyorsun
bu hayata alışmak çok zordu
bende sana alıştım
alışmakta zordu
sevdim
bağlandım
ömrüm yaptım
üstelik ömründe kendimi hiç görmediğim halde

gözlerin o kadar uzak duruyorken
gözlerinde boğuldum
ellerin o kadar uzak duruyorken
ellerim ellerinden tutuyordu
karanlık bir şehirde kaybolmayalım diye
ve saçların o kadar uzak duruyordu ki
saçlarını göğsüme serip uyudum her gece

sen ve ben ne zaman biz oluruz biliyor musun
yerle gök ne zaman bir olur
ne zaman kuşlar kanadından vurulmaz
ne zaman gök kuşağı açar bu şehirde
ne zaman güneş doğar yarınlara
ve ne zaman özgürlük gelir dünyaya
çocuklar ölmez
yetimler sahipsiz kalmaz
o zaman senle bende biz oluruz
aynı şehirde, aynı evin içinde olmamıza gerek yok

şimdi söyler misin bana
sevmek kaç şehir büyüklüğünde
kaç ülke uzaklığında
kaç yağmur damlası
ve kaç idam sehpası eder

yarın geç olmadan
bugünü öldürdük biz

seni seviyorum
bu bir intihar girişimidir kalbine
aç kalbini
ömrümü kalbinde idam etmeye geldim

ibrahim dalkılıç