gözlerimin içine acı gömen toprak
yüreğimden söküp aşk tohumunu
filizlenme ihtimaline saklanmak


ağaçlar
ayakta ölür dedi toprak
ya nasıl ağlar ağaç yaprak yaprak
zor gelirken sonbahar da ayrılmak


ama kızılağaç çağlayacak
herkesten gizli ağlamak
kızıl bir ağacın becereceği iştir ancak

ırmak boyuna dökülürken yaprak yaprak



bu aşk bura da biter
______________ve ben kanar giderim
yüreğim de bir çocuk
______________ve cebim de bilyelerim
bir hatıradır şimdi dargın uyuyan şehir
hiç! içimden akıp giden dalgın bir nehir




mezarım üstünü örterken toprak
sırrını verecekse dokuz tahtaya
sevilmek ihtimaline saklanmak


bir çocuk
konuşurmu dedi toprak
hem nasıl dudakları çatlak çatlak
sözleri yeşil gözleri kara ve çıplak


ama mavi çocuk ağlayacak
yüreğinden şiir kanatmak
mavi bir çocuğun becereceği iştir ancak

ırmak boyuna dökülürken yaprak yaprak



bu aşk bura da biter
______________ve ben kanar giderim
yüreğim de bir çocuk
______________ve cebim de bilyelerim
ağlayamaz şimdi ağaçsız kalan şehirler
geçerken bu dünyadan bütün ölü şairler



oysa ben şair değilim gözlerimi veririm yürekte sevdalarım
bu satırlarla sözlerimi örterim zamansız açarken yaralarım
şiirlerimle en çok içimi üzer kimseye duyurmam gözyaşlarım...