ZİNDAN KARASINe çok uğraştın Sevmek için bu dünyayı Bir kahvenin boş avlusunda Nasıl yalnız kalınır cinayet rengi sularda Anlatıp durdun sararmış sardunyaya. Kimsin nesin sen Küfesinde pas rengi acıyla Çekip gitmeye hazır Yüreğinde kanayan yarasıyla Hüznün çıkmaz sokaklarına. Yaprağın güz teni Bir damla yağmura eğer ya başını Gecenin sessizliği ile tarıyorsun saçlarını Gemiler geçiyor yüreğinden Dumanı kimsesizlik beyazı. Senin bu sevdan Yırtılmış bir gazete sayfası Yarılmış nar, dağılmış taneleri Gecikmiş hasadıyla buğday tarlası Hatırladıkca kanatıyor yüreğini Bir çift gözün zindan karası. Latif Köybaş |