İnsandır yüreğim, değiştirilemeyecekkadar insan
Ne hoştur bir teşekkür ve ya candan sunulan bir selam
Lakin yüzleri dost özleri düşman olanlardan bıktım usandım
Katran kaplamış yüreklerini, içi boş söylemlerden
Sözleri ruhumu deler, acı dolar yüreğİme; en derinlerden

Kör mü olmuş, sağır mı olmuş ne, güzel olan ne varsa
Göze hitabetle uğraşmaktan, unutmuşlar özden hitabı
Yanıldım; tek kelimesini dahi anlayamadım ben bu hayatın
Yıllar... kasırgalar, fırtınalar; bam telimi titretti vurdukça felek
Sürüklendim ve tam ortasına düştüm okyanusun, kimler beni sorarsa

Ne harikadır çocuklara gülen yüzler, söylenen güzel sözler bilir misiniz?
Yüreğimdeki acılardan gülümserim fırsat buldukça, düşerim paylarına
Kıyılarına asarım yüreğimi salkım saçak, bu kısık seslerin
Keskin bir bıçak gibi bakışlarına tutulur gözlerim, bakışını hatırlarım Annem’in
Bilirim önce analar ağlar, sonra dağlar ardından derya deniz

Büzülür dudaklar, akşamları okunur, hep kahır, hep kahır
Sormayın; dileklenen ne varsa hepsi yalan ve riya, sonrası sabır
Lakin umut... umut bitmeyen bir çile, görünmeyen bir ufuk
Umut köklü bir tohum gibi sürgün verir yeniden ve bahar gelir
Her gün ölmekte olan bizden bilmem geriye ne kalır

Ateş düştüğü yeri yakar, olan olur, olmasa da Mevla kerimdir
Neylersin merhem sürsen de üstüne kapanmasa da yaralar
Yaşıyorum çok şükür, geziyorum çok şükür, içiyorum çok şükür
Velhasıl utanır dilimde ki beddualardan aptal yüreğim...
Şimdi; bir anlık da olsa huzuruma eşlik eden, içtiğim bu kahvem’ dir

Ekrem SAYGI
25.02.2017 Manisa