Bak evladım, sana NASIHATIM!
Bak, oğul!
Sana nasihatimdır! Kimseyi hak ettiğinden fazla sevme!... Değerinden fazla değer verme! Aman ha... Sakin, çok sevme nefret edersin! Bak, başta nefret etme, çok seversin! Unutma! Ellerin, ayakların, gözlerin! Vücudundaki bütün uzuvların! Yüce Yaratanın sana emaneti olduğunu unutma!... Ama... Sadece tek olanı çok sev... Tek birini, çok sevme... Çünkü, anlamazsın zamanın nasıl geçtiğini.. Unutma! Kazandıkların, kaybettiklerindir aslında... Bak! Soğuğu seversen, üşürsün! Eğer, sıcağı seversen, vallahi yanarsın! Ama... Parayı seversen, kölesi olursun! Gücü seversen, yorulursun! Çünkü, unnutma sen insansın! En çok neyi düşünürsen, onu yaşarsın! En çok neyi yaşar isen de... İşte, en çok ondan bıkarsın! Evet! Bazen en mutlu gününde bile... Sevinçten de olsa ağlarsın! Ama, bazen... Kuşlar kadar bile, özgür olamazsın! Bazen... Ayağın taşa değse, sendelersin! Dengeni kaybeder, düşersin! Unutma! Sen sadece umut ettiğin sürece üstünsün! Umudu bıraktığın da... Karıncadan küçüksün! Hatta, sinekten bile güçsüzsün! Evet! Almadan veremezsin! Çünkü, vermeden almak, Yüce Yaradan’a mahsustur! Ama, bazen... İnsan oğluna verdiklerini alamazsın! Sakın, sakın ha... Yüce Yaratan’ın, sana ayırdığı rızkı ben kazandım sanma! Belki, kadere inanmazsın! Ama, farkında olmadan! Bazen, kaderini yaşarsın! Bak, unutma! Ne kadar çok malın olursa olsun! Ama, öldüğünde, bazen çocuklarına miras değil! Belki de, sadece kavga bırakırsın! O yüzden, çok fazla kafana takma, her şeyi! Ne kazandıklarını, ne de yitirdiklerini.. Haydi şimdi en mutsuz anında bile... Sevindir kendini... Güldür gözlerini... Birgün, nasıl sa bir gün kaybedeceksin! Senin sandığın, her şeyini... Hiç bir şeyini kaybetmesen bile... Kaybedeceksin en sonun da... Belki de, kendini... Dinçer Dayı |