KALBİMİN KÜSKÜN KENTİ
Kızıl çanağa dönüşmüş
Gözlerimin aynasında Dolanır senli düşler düşe kalka Anılar kesip atarken senin ardından Serzenişler yüklenir bakışlarıma Ah sevgili Ah kalbimin küskün kenti Küsüp gidecek ne vardı-ki aramızda Sen kalbimin tek sahibisin hala Çekip gidecek ne vardı şubatın ayazında Kıyısız nehirler etrafımı sarmakta Ömrümün yılları Birer yaprak gibi savrulmakta Ah sevgili Ah yüreğimin küskün kenti Gel götür beni kıyılarına Yak beni aşkının kızıllığında Sar beni sıcak bakışlarınla Öp beni nemli dudaklarınla İlticamı kabul eyle Yüreğinin nüvesine Sabahat çelik |