4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
2008
Okunma
Gün ışığına son merhabam bu,
düş penceremi son açışım.
Son kez gece ile kucaklaşmam,
yıldızlarla son söyleşim salya sümük.
Dilek fenerleri yok artık can parçam,
yağmurun ipleri dolanamayacak artık dalgasına saçlarımın,
göğün yedi renk kuşağına değmeyecek lale siyahı bakışlarım
ve esmer yüzümde çiçeklenmeyecek avuç içlerin.
Bu son ağlayışım çocuksuz kalan sokaklara,
taze mezar başlarında son isyanımdır tanrıya.
Kalbi kuruyan mevsimlere son haykırışımdır,
son bedduamdır kanımızla göğü yıkayanlara.
Saçlarımla oynarken bir çocuğu sevebilme ihtimalim yok artık
taç yapraklı kolyeler gizlemeye hevesli olmayacak, boynumdaki illeti.
İki ciğerim arasında bilenmeyi unutacak kör bıçaklar
ve serçeler, son kez gözyaşı dökecek, aklım ile yüreğim arasında.
Ömer KIYAK
08.02.2016
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz