Işıksızsan,
bu toz-duman karanlığın içinde,

bil ki güneş de utanmıştır doğmaya,
ay çiçeği!

Dön sırtını,
gösterme yüzünü canımın içi.
Görmesinler güzelliğini,
açmadan daha soldururlar gül benzini.
Gönlünün yurdunu terk edip güneş
gizlenmişse dağların ardına,
bil ki kendi yolunu kaybedip,
hüznün tadına vardığındandır ay çiçeği.

Bu topraklarda,
akıl ve vicdan kirlenince,
güneş de tutuluyor.


Yine de sen üzülme!
Bu böyle gitmeyecek,
güneş karanlığı yırtacak.
Bir sabah ağarırken tanyeri,
geçip aydınlıkların karşısına,
kutsayacaksın düşlerini
ve o gün geldiğinde,
bal toplayan arılar gibi
sana uzanırken eller,
kuş ve çocuk sesleri içinde
sevincinin pırıltısını
savuracaksın dört bir yana.

Dayan ay çiçeği dayan...

22.02.2015
Ömer KIYAK & Seval AKKUŞ

Değerli şiir dostları; Bu şiir kollektif bir şiir oldu bu kez. Aynı acılara iki yürekten dökülenlerle oluştu bu dizeler. Sadece benim sayfamda yayınlanması bir farklılık ama duygular da şiir de ortak. Güzel yüreği ile bu şiire yürek katan değerli dost Seval AKKUŞ’a sonsuz teşekkür ediyorum.