beş bahar artığıbin kahırdan çıkıp ah’ına girdim bu muydu boğar dediğin su paslı bir tas içinde annenden isteyip vermediği ter içinde titrerdin çocukluğunu kucağımda uyurken sayıkladığın yara bir ömür gözlerden kaçırır taşır bir mezara taşımızda şiir ve lale derken uyandım rüyandan; bir gülün bedduası işaret parmağında bin elbisemi yırtıp kokuna vardım bu muydu çıkamazsın dediğin kuyu beş bahar tozuyla ayaklarımı toprağa kusan şimdi başka yataklarda işaret parmağınla çağırdığın rüya, aradığın koku, bulamadığın diken gözlerden ve kalplerden uzak paslı bir tas içinde duruyor beş bahar artığı ah’ımdaki kuyuda… |
sizi yeniden okumak guzeldi
selam ile