bazen söz biter
o gün ne olduğunu bilmezsin
onurun çıplaklığı teninde dolanır
yırtar acılarını kemiğinden
bedeni ruhundan ayırır
bir kurşunun soğukluğu gibi

kimse görmez
kimse duymaz bunu
bir tek sen yaşarsın
bir tek sen görürsün
bir tek sen acısında kalırsın
ömrünün yarısı eder bu
yada ilk başlangıcı

bir ölüm durağında bekliyorum
ceset ceset acılarımı doğruyorum kara toprağa
toprak soğuk, gök karanlık
içim nefessiz
kalbim titrek

ah mavisi yasaklanmış sevda
sağır sevgili
kör aşık
göz yaşınla beslendim hep
göz pınarlarında boğuldum
kirpiklerin bir ok gibi saplandı göğsümün ortasına
bir ah çektim
sonra ah anam dedim
tekrar doğruldum
tekrar kaldığım yerden sevdim seni

her yanı tel örgülerle sarılmış bedenimiz
üstümüzde cellat bir bekleyiş
cellat bir sessizlik
ama alın terinle yıkandım
daha güneşin doğduğunu göreceğiz birlikte
daha nice sevdalar peşimizden gelecek
ve biz aşkın yüreğinde
sevdanın izini süreceğiz

ey karanlıkta kalmış güneş
ey koca dünya
yürek çatlağından sızan sevda
hiç mi sevmedin
hiç mi özlemedin bir aşkı

her yüreğin
bir düşüşü
birde ayağa kalkışı var
ayağa kalktığında
sende öleceksin dünya

ibrahim dalkılıç

31/01/2017
22:10 İzmir