PeNCeRe... Camdan kanatları vardı aşkın Kırmadan uçmayı öğrenemedik Uçtuğumuzu sandığımızda Yalnızlık bohçasıyla kapı önünde beklerdi bizi Yalnız kalmaya müptelâ olduk da Aşka âşık olmayı öğrenemedik Candan gözyaşları vardı aşkın Bağrımıza basıp silmeyi öğrenemedik Sildiğimizi sandığımızda İçerlenen gözyaşları karşılardı kapı önünde bizi Çoğu kez pişman olurduk da Ama adam gibi sevmeyi öğrenemedik... nagihan |
ve adam gibi sevme
bir reçete gibi derde deva
Kutlarım