Küskün doğdum ben kanatlarıma...
şimdi kalemimin ucu çekiştiriyor ya ruhumu,
kaldırımlar hala soğuk, çocuklar hala çıplak ve gece zifiri bir yalnızlığı yedirirken açlara, ekmek hala satılmıyor ucuza... bacalardan çığlıklar tütüyor, sokaklar yansımaları çoktan unutmuş ve ben derdimi ufalarken bir cümlenin noktasında, gelinciklerin boynu hala sallanıyor en hafif esen rüzgarda uçmayı bilmiyorum, küskün doğdum ben kanatlarıma, fakat yemin ederim yüreğim en beyaz gelinliği giyiyor her yazdığım mısrada ve gamzemde saklanan en derin tebessümümle şiirleri kaldırıyor valsa... Âh yüreğim! beyazları asla soyunma ve sakın susma, ben öldürürüm gözyaşlarımı giyotin kirpiklerimin siyahıyla... ✒️T.Y. |
Başlığı görünce iyi bir şiirdir diye umutlanmıştım!.
- 2017 de şiirlerine hâlâ yerine HALA yazan kaldı mı? kalmış ki güne bile getirilmiş!
- Dize sonlarına virgül konulması cümleyi düşürmüş (ses ritimleri kayboluyor)
rüzgar? rüzgâr
Bu şiir asla kısa olmamalı bütünlüğünü daraltmış.
Şiir de hiç bir dize ''ve ben'' diye başlamamalı bence gündelik dili daha poetik sunabilir yazar.
finali de zayıf kalmış. / bitiş dizesi değil.