Bir ikindi vakti gölgeler karanlığına çekilirken
Süzülür bir zamana
Gizem
Sonbaharı çizerken
Kırgın yalnızlıkların kuytusunda arzuhalimi
Söyleyemedim
Dilemmalar yüklenmiş sırtıma uyanmışım eski rüyalara
Bir kibrit aleviydi hüzün
Ayaz nefesimde
Söndüremedim

En kutsalım; gözlerinde yittiğim
Al şu ahraz lisanımı sür dilinin bıçkın yerine
Hazan bahçelerinde solmuş yapraklar gibi savrulurum günden güne
Nerde sığındığım mısra
Nerde içimi delen şiir
İçimde büyüyen şarkıları
D’inleyemedim

Bir sevda anı
Bir dağ kuytusu
Sevgi izahsız
Sırsız Ten
Söyle sevgili
Aşkla sarılmak
Gün’ah mı..

Oysa ben mevsimlerden baharı severim
Tenim sevinir, ruhum ısınır
Hiç sevemedim doğduğum bu soğuk zamanı
Yaşımı eskitiyor sararıp soluyor yüzümdeki pembe ifade
Bu efkârı sitemli yıllar güz döküşleridir ömrümden
Al,
al, al senin olsun bu jenerik ifade
Nayır, n’olamaz yine mi firkatin o dem zuhuru

Mıh gibi çakılır kirli duvarlara sensizliğim
bakışlarımda nem biriktirir
Rutubetli şiirler
Karışır katran karası gecelere
İblis oldu siyah kağıtlar
Bir türlü beyaza
Döndüremedim

Şu gönlümü yollarında kör ettim
Can çekişiyor bakışlarım uzaklara düşerken

Sorma bana maziyi mevsimleri h’iç ederken
Öksüz bıraktığın bir ben miyim
Bir ben miyim bu iklimi hazan ilde

Sermayesi tükendi sözlerimin
Şükrü sürdüğüm dualarım avuçlarımda kayıp

Sonbahar yine sardı çıplaklığıyla nazlı bakışlarımı
Öylesine mahzun
Öylesine mahur

Bir sürgün bir esaret güncesi ömür
Yazıldı yaşadık
Öylesine uzak
Öylesine tuzak

Ve sonsuzadek
Ve ilelebet
Ve ilanihayeh
Bir aşk kavgası
Sonbahar sürülmüş yüreğimde

Nuray AYHAN...