Dir(i)l cümleler ve muteber bir hüzün…
Dalya dediğimiz nice hatırat hele ki andıkça yitip gidenleri…

Yanık kıtaların zehirli lehçesi:
Makberin bahçesi imiş dünya
Hele ki andıkça dünü için için kanayan:
Surelerde hüzün yürekler zaten yaralı,
Kambersiz düğün misali
En naif örgü yine özlemin zuhuru:
Bir matem bir mutluluk,
Debdebeli çöküşlerde nakşeden
Ne çok hezeyan.

Çıkmaz sokaklara düşmüş yolum bir kez
Hele ki kenetlendiğim onca düşte:
Duy da inanma, sefil gönül,
Maruzatın hep mi ayrılık hep mi ölüm?
Günlerden sevgi olmalıydı oysa
Geride kalan telaşlarımı da sırdaş ettiğim benliğe
Sayısız kuralı da yok saydığım:
Dokunmak kadar yüreğe nasıl da yüce bir makam
Sevginin tefrikasını saklı tutarken bilinmezin indinde.

Suretler soluk mizaçlar yorgun;
Surlarında yüreğin en dokunaklı terennüm
Yine beyan ettiğim gün ve gece,
Hayli meşakkatli bir tecelli şu yongası ömrün:
Bin bir telaş arakladığım dünden,
Dokunmaya kıyamadığım pembe gülün feryadı mı yoksa
Ansızın ifşa eden kayıp rotasını döngünün:
Hele ki o nidalara gizlediğim umutsuzluğu
Biraz da yalnızlığın peşrevi iken sol yanıma sokulan.

Sürgün lehçeler iken tahliye edilesi
Ve en muamma tehdit kanatan yüreğin çeperini;
Bir yandan boyutsuzluğum,
Andan kopuk yarınlarım yine tecellisi umudun
Nasıl nasıl da zifiri kara kayıpların sene-i devriyesi
Yetmedi cellât bir imgede kıstırıldığım,
Gerisin geri kaçıp da dengimde aradığım o nazenin ninninin
Anamın kucağından kopup gelen gönülsüz isyanlarım
Bin bir günahla cebelleştiğim.

Sanrılar kuytularda uyutulmuşluğun cinneti;
Yorgan misali ölüm zebanin doymadığı,
Zaman zaten en illet sancı
Ellerimden kayıp giden her ne kadar tehir etsem de
Yediğimden ziyade yenildiğim,
Kendimden geçip de ermeyi dilediğim
En diril mahkeme yine sevginin baş tacı,
Ölümün son olmadığı bir rüya.

Korkmalıyım belki de:
Azat edildiğim iklimlerden çaldığım şarkıları da
Tescil etmeliyim melekler öperken yüreğimden,
Bir punduna getirip nakşetmeliyim hazanı
Ve dikmeliyim sökük yakamı:
Hani iliştirdiğim aşkın yüzü suyu hürmetine
Beyan etmeliyim başıboş sevdalarımı.
Doyamam oysa doymadım da ezelden sevmelere
Yitip gidenlerin arkasından boca etsem de yaşları
Hele ki kundaklanmış yaslarımı da unutamam asla,
Unutulsam da umursamam belki de binlerce nida
Ardımdan adımı haykıran,
Ben yüreğimle düşmüşken yollara
Yine muhatap bildiğim
Aşkın neferi en muteber cümle…