4
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
1506
Okunma
varlığımda yokluğumda kırık dökük
say ki söylenmemişti sözler
say ki seni hiç kırmadım
hep kendimeydi zararım...
yürüdüğüm yollarda
sürgün bir nefes boyu
uzaklığın sessizlik
incinirken deniz
maviye küs
bir yanım dokunurken sevgiye
gözyaşlarım güneşe gölge
hıçkırıklarım düştükçe
denizi olmayan bir kente
kırılırken söz
ne vakit adın geçse
kendime uçurumum
gölgesini andıkça bulut
dudağıma bıraktığın hasretinde
bir dal kırıldı içimde
dokunsan ağlayacak
acısı kendine eş
adın yok...yüzün yok...
ve bilmiyorsun ki
bu yüzden kentimde yağmur kekremsi...
Cevap Yaz