veda...bir ucundayım dünlerimin kim dokunabilir ki anıları sökerken zamandan dolarken gözlerime göçebe tenhalıklar sağırdı susuyordu yalnızlık kuytusunda bana yakın bir gölge kadar uzakta ay ışığı düşmüş vakit gecenin yarısı menekşeler büyütüyorum özlemine gözlerinde ben bende gözlerin ellerim sararken boşluğu karanlığındayım... tutunamadım... duraksıyor kalem ansızın sancılı bir doğumun ardından ve ben bütün şiirlerimi öldürüyorum bir veda sıkarken göğsüme... 25/11/2017 |
GÖNÜLLERDE YAŞAYAN ŞİİRLERDE SAĞLIKLI ÖMÜRLER DİLERİM...
............................................ Saygı ve selamlar..