2
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1035
Okunma
bir ucundayım dünlerimin
kim dokunabilir ki
anıları sökerken zamandan
dolarken gözlerime göçebe tenhalıklar
sağırdı susuyordu yalnızlık
kuytusunda bana yakın
bir gölge kadar uzakta
ay ışığı düşmüş vakit gecenin yarısı
menekşeler büyütüyorum özlemine
gözlerinde ben
bende gözlerin
ellerim sararken boşluğu
karanlığındayım...
tutunamadım...
duraksıyor kalem ansızın
sancılı bir doğumun ardından
ve ben
bütün şiirlerimi öldürüyorum
bir veda sıkarken göğsüme...
25/11/2017
Cevap Yaz