Kar yağıyor

Kar yağıyor kış bastırdı
Ne kadar tanıdık değil mi?
Kelimeler
Eski bir dost yaren gibi aşina yüzü
Acı, keder, mutluluk , ve savaşlar
Dinlemiyor
Dinlemiyor kendini kar yağıyor
Kar yağıyor uçuşuyor uçuşuyor
Beyaz kelebekler lapa lapa dallara konuyor
Kuşlar gibi baharı kıskandırıyor
Kara toprağı örtüyor ve dağları örtüyor beyaz çiçekler
Dünyanın tüm yalanlarını örter gibi
Sanki; ayıpsız dokunup geçiyor
Mavini küçücük ellerinin binlercesi
Ölesiye çılgın;
Ölesiye deli:
Ve. Ölesiye ürkek ve sevecen kuşlar gibi uçuyor
Ve kayboluyor gözden kimileri:
Unut herşeyi herşeyi unut! Geçen saatleri:

Yılları, ayları, günleri unut!
Hepsi, herşey gelip geçici:
Ve hepsi ve herşey biter gün gelir;
Karanlıklar aydınlığa çıkar:
Kaybolur zaman zaman içinde.
Aldırmadan umudun seslizliği düşüyor
Beyaz saçlarını savuyor eski bir gülen yüzdeki tanıdık!
Kar yağıyor aldırmadan düşüyor toprağa
Geceyi gündüzü aldırmadan
Ne kadar aşina bir yüz değil mi?
Bahar çiçekleri gibi dalları kıskandıran
Bir kış hikayesini yeniden yazıyor
Yüzünden düşen bin parça kederli sevinçleri
Şen baharlar uzaklarda hüznün kış mısraları
Dokunuyor toprağın tenine örtüyor kayıpları:
Uzak yakın demiyor, sesleniyor acılar ve kederler
Adım başı:
Saat başı:
Gölgeler düşüyor kar/ların kaşlarında dom dom kurşunu:


Nurten Ak Aygen
16122016