Elveda demeden
Bu sabah evden çıkarken anladım
Son defa, Allaha ısmarladık, deyişini Bu sabah bir başkaydı, Durgun, suskun, gergin Ve biraz da soğuktun sanki, Umursamadım önce, gitmedim üstüne Anlatır nasıl olsa, dedim kendi kendime Anlamalıydım o, isteksiz ”sonra görüşürüz” lafının altındaki imayı Bu sabah son sabahtı, Artık seninle böyle sabahlarımız olmayacak Elveda, demeden gittin Kapıyı her zaman ki gibi çektin Pek üstelemedim, Birşey oldu içimde o anda hissettim, Yüreğimden bir parça kopardın gittin Allah’a emanet ol! dediğinde anladım Ve… Gitti, dedim kendi kendime Sanki çoktandır olması gereken bir hareketle Kapattım çelik sürgülü kapıyı İşte o sondu, yani bu sabah olan oldu Belki de en iyisi buydu Bu sabah her şeyin hem sonu hem de yeni birşeylerin başlangıcı oldu |