Bu aralar kalem bir kıvılcımla yazmaya başlıyor serkeşçe!
Eğilip bükülmüyor
Düzeltilmeden ilk anki duygusuyla yazılıp yayınlanması o yüzden.
O şiir der biz öylesine...

…
Alnımda birikiyor terim, rahat vermiyor nefesim
Sinede bir tören; fener alayını andıran
Tam tekmil geçiyor ayak sesleri yine
Rap rap rap…
Komutan emrediyor; ‘’kıta dur’’
Hazır ola geçiyor esker
Çıt çıkmıyor
Nefessiz beklerken; ‘’ Marş marş’’ emrini
Beklenen olmuyor!
‘’Nişan al’’ emri yankılanıyor havada
Ve ‘’ateş...! ‘’
Bir kapı kapanıyor duyuyorum
Bir kapı açılıyor görüyorum


Böyle anlatınca ölümü kızar ‘’iyi olacaksın’’ derdin ya hep
Kızma olur mu?
İyiyim annem
O kadar iyiyim ki...

Hem merak etme, uykudan uyanır gibi göçtüm
Gözlerimi açtığımda
‘’Gel’’ diye çağırdı karşıdan biri
Yaklaşınca tanıdım
‘’Gelmez ki’’ derdim ‘’gelir’’ derdin ‘’inşallah’’
Geldi annem geldi
Hazreti Sümeyye (radıyallahü anhâ) geldi
Gözlerim doldu; hatırlayınca şehit edilişini
Sarsılmaz imanına nasıl da gıpta etmiştim
Beni karşılamaya gelmiş inanabiliyor musun?
Bir tas şerbet sundu sonra bana
İçtim
‘’Çok çekti yavrum’’ diyordun ya
Bütün ağrılarım dindi
Kuş gibi hafifledi bedenim
Yürüyemiyorum diye üzülüyordun
Üzülme şimdi sek sek bile oynuyorum
Hem biliyor musun uçabiliyorum
Burası çok güzel
Sakın ağlama
Ben ölmedim annem
Yaşıyorum!

Söylemeyi unuttum babamla buluştum o da çok iyi
Sana selamı var

Her zaman yanına geleceğim
Görmesen de hissedeceksin beni
Usulca kucağına uzanıp gözyaşlarını sileceğim yine
Seni çok seviyorum Annem!
Seni çok seviyorum
Ve Rabbime emanet ediyorum

3 Aralık 2016