GÜLE GÜLE
Kurudu mevsim baharken yapraklar
İzini göstermedi basıp gittiğin topraklar Hayalim suya düştü götürdü akarsular Denize dökülüp birer birer boğuldular Umutlarım savruldu keder rüzgarlarında Acılar demir attı kader limanlarında Şiirlerimi okudum bu şehrin sokaklarında Belki duyarsın bir gün çınlar kulaklarında Sevdim yar olmuş bana kara zindan Sevgi ondan kovulmuş bir şeytan Umutlarım hayatımdan çalınan destan Acılarımla yol çizdim kendime yeni baştan Güle güle adını bile koyamadan yitirilen Küçük dağları ben yarattım diye kibirlenen Sanki benim tek başıma bu sevdadan zehirlenen Güle güle çok sevdim diye bana kinlenen |
Kutlarım...
.............................................. Saygı ve selamlar..