eViM...evim.. sığınagım.. sıcağım.. tembelce yayılmışım küf kokmuş içime açılmamış pencerelerim yosunlu kapıma gelen ne varsa itirazsız almışım her geleni çözmeye gerek duymadan hayatın akışında birikmiş gereksizliklerin kalabalığında, dağınıklığında ayrı bir dünyam olmuş kitaplarım, karanlıkta kalan tozlu aynam ve ortada tek bir mumun aydınlığı ki adı dürüstlük bir de oturabileceğim bir tek sandalye ceviz ağacından el oymalı ki hatalı yapım, defolu kirli camlarım bakmaya uğraşanlar sorar.. katran olmuş yılların tozu, isi, buğusu, yapışıklığı bense üşenirim, seven uğraşsın, silsin rehavetiyle dışarısı sarmaşıklarımla süslü duvarlarımın bacamda rüzgara öfkeli, duraganda göze hoş yayılan dumanım, ocağımdan yaz kış yayılan mis ekmek kokum güneş ışığıyla parlayan altuni yansımalarım evim.. sığınagım.. sıcağım.. |