Haziran ve Ziyan
Her dem gam içerisinde kalbim
Taş oup durmak mı susmak Susa,susa õrdūğüm duvar Konuş ey duvar Konuş Bir şeyler sõyle Maharetin ne Kan mı kusturmak Sõyle gözlerime O karanlık yolun dūzūnü Her gelenin vurup Her geçenin yaramı azdırıp gittiği Yalan õmrūmūn Talihsiz bekçisiyim ben Kendi benliğimde Neyi aradığımı Neyi sorguladığımı bilmeden Geceye hapsettiğim benliğimle Çırpınıp duruyorum Çırpınarak bağırdım Gece ise Bana sadece susuyor O bana sustukça Sadece isyan ediyorum O tarafım Bu tarafım derken Anlıyorum ki Hiç bir tarafım yok aslında Çaresizlik içinde Yalnızlığıma sarıldım Yalnızlığım da bana Ben bana öyle karanlığım ki Bir aydınlık Bir ışık Haziran Ve Ziyan Akıl bir sarkaç gibi Mantık ve mantıksızlık arasında gidip gelirken Doğru ile yanlış arasında değil İrkilince bir anda Gecenin duldasında Daraldım Biraz daha battım geceye Elem ve kederle Zavallı oldum sadece |
Gönül rahatlığıyla, anlatımınızı okudum ve güzel şiirinizi taktir ettim…
Çok beğendim…
............................. Saygılarımla selamlar…