O SENDİN
Bir tomurcuğun ağzıydı yüreğim
Senin çay kokuluydu ellerin Ve bir şarkı uyuyordu avuçlarında Sonbaharın en güzel sabahıydı tenin Güneşe açılan pencerem, Çiçeklerimin açtığı kırdın sen Şehrin kuzey yamacıydı yüzün, Ben ürkek ve utangaç geçerdim senden; Gözlerim yerde, Yüzüm duvarda… Yanaklarıma düşen sırdın sen. Kaçkarlar kadar mağrurdu başım Dik ve onurluydum… O soğuk kış gecelerinde Saçlarıma düşen kardın sen. Umutlarıma yastık olurdu kaldırımlar Karanlığa bembeyaz şiirler yazardım sana Bir ben bilirdim gecenin kıymetini, Bir de saçaklarda uyuyan serçeler. Lambalar sönünce son bulurdu anlık öykümüz Sen çekilirdin pencereden Bende anlamını yitirirdi sokaklar Avazı susardı gecenin birden Üstüme çöken karanlık, Yüreğime düşen hardın sen. Ben yürünmemiş bir yoldum, Sen varılmamış bir ülke; Tutulmamış ellerim vardı benim Titreyen dudaklarım Ve uykuda bir yüreğim; Umudum nihayete ermezken Yokluğuma düşen vardın sen. Kapında bir baharın ilk tılsımıydı gözlerim Sen ilk mavim din başımı kaldırdığımda gökyüzüne Yüreğimi ısıtan güneş Dalıma düşen yeşil, Yanağıma gülşen yardın sen. Aydın YÜKSEL-08.05.2016-Pazar-04.10 |
Şiirinizi Çok beğenerek okudum, yüreğinize sağlık…
Dilekler kutlu Olsun...
Çok çok beğendim…
………………………….. Saygı ve Selamlar…