havada kır çićeklerini solduran buğu
soģuk gecelerin esvabını giydirir nefesim
yokluğun, dibi delik geçmişimde
ten ağrımda eski bir yara gibi



kül renkli şehrin heybemde farklı tonları
isli gençlik anılarımda
izmarit kokulu sabahlar
parmaklarımda kırık cam kesiği öfke
akşamdan kalma donukluğum.
isyanımda,
’dil sürçmesiyle yazılan kader’, fikri
beklentim ’bir şey olacak’ üzre



anlama çabam dışardan izletir hayatı
nereye koyacaģımı bilmedigim ellerim
geçmişimin azınlıklarında yerini yadırgar
hüzün saçaklarından damlar kışların
sen o sıra bakıp gülümsediģin çeyiz sandığına
ben aşırdığım geleceğini sakladım



güneşte balkıyan yüzüne beş duyumda ayrı özlem
isminin başka dillere çevirimini seviyorum ronahi
senli kelime oyunlarında talebe sessizliģi
yaşamadığımız bir sözcüğü arıyoruz