Öl dediler...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Çıkar maskeni sen de
Benim gücüm tükendi
Yalnızlığın ikrarı
Tüm kaldırımlara lanetin Yemin ve yalan Nasıl ki ruhu sarsan kerih suretlerle cevrilisin Karardığında kuyu ulaşılmaz derin... Geceyi ayaklarında piç etmiş adam Dizime kadar eğildim bükük belim Devasa yokluğunda varlığını alnıma mıhlarken Hakkında konuşmaktan bıktığımız hayat kadar anlamsızsa gelecek Ayrı geçen her an İçimize işleyecek... Söküp aşkın iliğini diktim göğsüme şan diye Sakin huzurlu ermişim şimdi Ayna da sen aksi de sen Gördüklerin görmediklerinin öncesidir Nihayetinde kalbimde Nihayetinde aklımda Hiç çıkmayacak Her günün tan yerinde dusen yüzüm Belki de artık ölmek gerek Boynum boğazım kana ya da mora Anlaşılmaz dileklerim hor görülen sevdamla İctigimiz sudan geçtim Çektiğimiz havadan biraz Gülen göz ağlayandan efdaldir de Akşamıma darağacı Geceme uğunan umutsuzluk yas benim Say ki yoktum yaşamadık hiç Ya da varken öpülesi bir ölmek gerek Hoşça kal iki gözüm |
Kimim sordum perişan oldum soldum aşka doğdum,
Bir ben var benden içeriyi arayınca yanaktaki ben olarak dışarı çıktım,
Su hayattır, hayat aşktır, aşkın gözyaşların kadardır,
Varlık her an yeni bir şendedir, insan için en büyük devrim, sanatın ve felsefenin aradığı İNSANI KAMİL bilincine ermesidir, tebrik eder, esenlikler dilerim.