ağrı ki akşamdan kalma

Ilık son baharın
Yerini serinliğe
Yok yok adamakıllı bir soğuğa bıraktığı o akşamdı
Kestaneci Raif var ya
Hani karısı geçen yıl...hah o işte
Kızarmış burnunu çeke çeke küfrediyordu
Kestane almadan geçen havalı bayanlara
Yine aynı sokağın ters köşesinde
Yılgın adımlarla gelmiştim
Saçlarım nikotin sarısı
Gözlerim soba karası
Raiften korkarak
Bir kese kağıdı kestane alıp sarılmıştım
Dedim ya adam akıllı
Soğuktu...
Akşamın delisi gibi
Topuklarımı vurup
Güldürmüştüm
Anadan doğma pasaklı çocukları
İşte öyle kendimce
Gittiğin günden daha avare
Hatta daha delişmen
Ayyaş sorulardan bezgin
Süzülecektim
Ahşap kapısından
Virane evimin...
-kapıyı yaptırdı bu arada ev sahibi
Kemal usta diye bir huniliye
Kim vurdu bu kapıya dedi yüz bin kere
Boş ver dedik beraber
Cehennemin dibi-
Sabahtan hazırdı sobada bir demlik çay
Yakmamla kaynaması bir oluyor
Karanfilin kokusunu düşleyecektim az sonra
Yüreğim kafesimden düşmeseydi
Düştüğünü geç
Raifin yetim kedileri gibi bakıp
Ben geldim demeyeydin
Içimi yemeyeydin
Akşamı geceye vermeyeydin...Gelmeyeydin be...
Raif gibi küfredip yaşardım ben
Kapıya bir yumrukta ben atar
Evden kovulurdum
Çay demler karanfilperest olurdum..
Pasaklı çocuklara heves edip
Gülücüklü maskeler arardım
sokağa arada uğrayan
Topukları birbirinden yetenekli kızlarda
Gelmeyeydin
Anneme döner
Eller neler demiş diye
Ağlardım
Hepsi geçerdi
Gelmeyeydin
Son bahardan sonrası kıştı
İyi mi ettin
Şimdi tüm mevsimler
Soğuk bahar...Gelmeyeydin...

-İkibinonüçün kasımı -

Gelmeliymiş...