Amelie kadar kırılgan değildim
Onun gibi beklentiliydim sadece...

Yola çıkarken ayağıma takılan taşı bir prens koymuş olmalıydı
Düşersem tutması için
Ya da sinemada unuttugum kırmızı eldiven yer göstericinin umudu olabilirdi
Pekala ilkokuldan kalma bi ilk aşk bulabilirdi izimi
Uzayan saçlarım ağardıkça haketti kısalmayı
Bekledim hep...

Amelie kadar kırılgan değildim
Onun gibi hayalperesttim sadece

Kafedeki kadının son mantıbükücü olduğunu düşünüp gülümsedim
O nezaketime verirken
Bir adamın yana taranmış saçlarına sürülen limonu düşünüp buruşturdum yüzümü
O otobüste yerimden kalkarken
Ve iş ilanlarında amelie aranıyor yazısı düşledim
Vasıfsız eleman yerine

Onun kadar kırılgan değilim
Amelie gibi uykusuzum belki de

Gece bir hangar olup kaybederken küçüklüğümü
Kırpmıyorum gözlerimi
Karanlık hep şekilsiz canavarları koysa da sahneye
Yirmidortte bir saat aglamadan konuşuyorum
Kendimle

Amelie kadar kırılgan ve onun gibi suçsuzum aslında
Boynum yanağım ve kulağım şahit
Güzel olana dek sürsün yalnızlığımız...
Orta halli bir arzuhalci buluruz
Sökerken alnimizdan kendi halindeliğimizi
Ama hep aynı kalsın
Adımız

Ben uyurum o uyuröper