Yalnızlığın ikrarı
Tüm kaldırımlara lanetin
Yemin ve yalan
Nasıl ki ruhu sarsan kerih suretlerle cevrilisin
Karardığında kuyu ulaşılmaz derin...

Geceyi ayaklarında piç etmiş adam
Dizime kadar eğildim bükük belim
Devasa yokluğunda varlığını alnıma mıhlarken
Hakkında konuşmaktan bıktığımız hayat kadar
anlamsızsa gelecek
Ayrı geçen her an
İçimize işleyecek...
Söküp aşkın iliğini diktim göğsüme şan diye
Sakin huzurlu ermişim şimdi
Ayna da sen aksi de sen
Gördüklerin görmediklerinin öncesidir
Nihayetinde kalbimde
Nihayetinde aklımda
Hiç çıkmayacak

Her günün tan yerinde dusen yüzüm
Belki de artık ölmek gerek
Boynum boğazım kana ya da mora
Anlaşılmaz dileklerim
hor görülen sevdamla
İctigimiz sudan geçtim
Çektiğimiz havadan biraz
Gülen göz ağlayandan efdaldir de
Akşamıma darağacı
Geceme uğunan umutsuzluk yas benim
Say ki yoktum yaşamadık hiç
Ya da varken öpülesi bir ölmek gerek
Hoşça kal iki gözüm