Yaşarken ölmek
Robotlaşmış, kurulmuşuz saat gibi
Yaradılışımız böyle ne çare? Bu yetmemiş daha da ileri gitmişiz Makinelerle her bir işimiz Var mı değişik bir günümüz Ayrı ayrı her birimiz Biz yaşarken ölmüşüz Sosyal olmakta neymiş ? Benim dostum telefonum Biri bozulur, ben yenisini bulurum Tanıyor musun yeni komşunu Selam verip, konuştun mu ? O kadar meşgulüz ki kendimizle Kapanmışız içimize Dostluk komşuluk neyimize Vaktimiz yok ki sosyalleşmeye Sosyalin anlamıda neyse? İçten yozlaşmış çürümüşüz Biz yaşarken ölmüşüz Kurulmuş saat gibi herbirimiz Tavuklarla yatar, horozlorla kalkarız Kümeste yaşamaktan farksız hayatımız Takılı beynimiz genel merkeze Dışında hareket edersen Karşı gelirsin sisteme, dışlanırsın… Tavuk gibi kafese tıkılırsın Hareket edersen herkesle O zaman bilki ağam, paşamsın Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık, Aşklar bile değerini kaybetmiş Alo Fatih’lerle işimiz, yok sanki başka derdimiz Hayatımız makinelere yerleşmiş Unutmuşuz derdimizi Unutmuşuz kendimizi Biz düşünürken… Biz doğarken… Biz yaşarken ölmüşüz… |
Malesef ölmüşüz
Çürümüş asaletimiz,cesaretimiz
Özümüz
Kula kulluk olduk
Yorulduk
Beyin tutulması var toplumda
Koyun olduk kuzu olduk
Yonulduk,yontulduk
Özümüzüde kaybettik,sözümüzüde
Kendimizide kaybettik
Manidardı
Mahir kaleme
Engin, selam saygı