Hep aynı kelimeleri cümlenin aynı yerine bırakıp gidiyorsun
Kurtlanmış geceden zehirliyorum yılgınlığımı
Biraz fazla kalsan ölürüz

Düş yordamıyla bulduğum bir kaç yıldızı şahit yazmaya kalktığımda
Anladım
Uçup giden birşeyler vardı
Eteğinden tutamaz içimdeki çukura kaçmış gözleriyle çemkiren çingene
Ya da dur diyecek kadar dakik değil çok bilmiş halim
gülmeye başladığımda anlıyorum
Duvara toslamak deyimini
Ve sustuğumda işte
Dibe vurmak ne demek
Gitmek değil umurumda olan
Giderken bırakılanların kırılganlığı
Kabul edilebilir bir gerçeği hiçe saymayı öğreniyor insan
Ve tosladığı duvarların içinden gecebilmeyi
Ne zor ne de kolay kuyuya düşen bir kadının çamurlu ellerini silip opebilmek
Silmeden öpen adamlar varken...

Çok şarkı geçti içimden değdikleri yer karalandı
Yok olmaya doğru bu tünel
Geçmemişten gelemeyecek ne varsa oraya kadar
Tek yön...

Aynı sözü bin kere söyle
Biraz fazla kal ölelim...